The little Dutch girl

Hehe, ik heb mijn taken wel een beetje verwaarloosd. Geen berichtje geschreven over de vorige week. Ik moet me eigenlijk schamen. Ik ben wel meerdere malen begonnen met het schrijven van een verhaal, maar nooit had ik genoeg inspiratie om het af te maken. Hopelijk heb ik dit deze keer wel… Ik ga het in ieder geval proberen. Ik heb een mooi plaatje (James Blunt – All the lost souls) opgezet, dus ik ga er tegenaan!

Nou, als eerste zal ik de titel maar eens verklaren.
In het hospice ben ik bij meerdere patiënten bekend als the Dutch girl. Nanda vinden ze vaak moeilijk te onthouden en het uitspreken gaat hen in eerste instantie ook niet altijd goed af. Gelukkig heb ik een naamkaartje. Ze kunnen dus altijd spieken.
Afgelopen week is er een patiënte opgenomen die zich thuis nogal eenzaam voelde. Aangezien zij pijn had, was zij een geschikte kandidaat voor mij onderzoek. Ik bracht haar dus een bezoekje. Dat heb ik geweten! Ik weet nu alles over de filmsterren van vroeger zoals Clark Gable, Vivien Leigh, Ingrid Bergman, Humphrey Bogart en ga zo maar door… Het was erg gezellig.
De volgende dag kwam ik terug en werd ik met little Dutch girl aangesproken. Aangezien ik niet klein ben vond ik dat little niet persé nodig. Dat vertelde ik haar ook en dat vond zij eigenlijk ook wel. In de dagen daarop volgend ben ik nog een paar keer bij haar langs geweest. Als er bezoek aanwezig was, werd ik voorgesteld als; Nanda, the little Dutch girl, but actually she is not little at all. I just like to call her that!

Wat betreft de gebeurtenissen deze week kan ik kort zijn. Ik heb niet veel spectaculairs uitgespookt.
Ik heb genoten van het eerste echte lente weer. Wat kan dat zonnetje toch heerlijk schijnen af en toe. Ik werd er helemaal vrolijk van. Op zondagavond na een bezoekje aan Planet Coffee werden we echter weer verrast door dikke sneeuwvlokken. Niet te geloven! Dat had ik niet verwacht… Ik kwam dus helemaal besneeuwd en met natte voeten thuis. Ik heb wel een paar sneeuwballetjes kunnen gooien (eindelijk ;) !). Het weer is dus behoorlijk wispelturig…

Woensdag had ik zin in lekker eten. Tijdens mijn bezoekje aan de LIDL dacht ik iets gevonden te hebben wat op groene kool leek. Ik nam me dus voor om “greun moos” te maken. Helaas geen rookworst te vinden, dus maar worstjes genomen. Ik verheugde me er in de winkel al op.
Omdat ik geen zak met aardappelen ga kopen besloot ik het met puree te doen. Bovendien was mijn pannetje ook te klein om het op mama’s wijze te doen. Na wat kokkerellen was mijn “greun moos”dan toch klaar. Helaas leek het niet op dat van mama. Het smaakte ook absoluut niet naar dat van mams. Om eerlijk te zijn: het viel behoorlijk vies tegen! Dat vond ik ontzettend jammer. Dus heb ik het maar op het lijstje gezet met dingen die ik wil eten als ik op 15 april naar huis kom.

Zaterdag had ik wat frisse lucht nodig. Even lekker uitwaaien. Ik wilde dus naar het strand in Bridlington gaan. Ik was al op het station in het centrum toen het begon te regenen. Hehe, dat viel even tegen. Ik had geen zin om de reis van bijna een uur af te leggen als ik daar helemaal niet zou kunnen wandelen. Ik heb uiteindelijk dus maar besloten om dan maar een andere bezigheid te zoeken. Aangezien ik toch al in het centrum was, werd dat winkelen!!! Naar de zee ga ik nu maar een andere keer…

Zaterdagavond ben ik met Leila en Marta naar een cafe geweest. Gewoon even wat kletsen.

Het verhaal van afgelopen week hebben jullie ook nog te goed. Dat hoop ik vandaag ook nog te kunnen schrijven!

In ieder geval heel veel groetjes en unne dieke poen

Nanda