Snif, snuif, snotter
Door: Nanda
Blijf op de hoogte en volg Nanda
09 Maart 2008 | Verenigd Koninkrijk, Kingston upon Hull
Hier ben ik weer met een nieuw verhaal. Wat gaat de tijd toch snel!
Vorige week zondag, toen ik nog druk bezig was met het verhaal van vorig week, voelde ik me al niet zo lekker. Een beetje keelpijn, hoofdpijn,... . Iedereen heeft het wel eens gehad. Die nacht heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan.
Maandagochtend was het alleen nog maar erger geworden. Ik voelde me beroerd! Eigenlijk had ik gehoopt dat ik na zo'n gezellig weekendje met Rob weer genoeg energie zou hebben. Helaas was niets minder waar...
Ik ben dus maar lekker in mijn bedje blijven liggen. Met al die ziektekiemen in mij zou het bovendien niet verstandig zijn om bij patienten in de buurt te komen.
Het is wel vervelend als je helemaal in je uppie bent. Je wilt graag wat jus d'orange of een cracker (beschuit kennen ze hier niet), maar daar moet je toch zelf voor uit bed komen. Geen mama of Robbedoes die je verwent!
Dinsdagochtend ging het weer wat beter met me, dus ik besloot om toch maar naar het hospice te gaan. Daar had ik al snel spijt van. Na de lunch ben ik dan ook weer richting bed gegaan.
Woensdag kon ik weer gewoon deelnemen aan activiteiten zonder het benauwd te krijgen of continue te snotteren.
Gelukkig maar, want er moet nog veel gedaan worden.
Woensdagavond ben ik met de meiden wat gaan drinken in Planet Coffee. De meeste studenten hebben de komende 3 weken vakantie. Marta en Anne-Marie gaan gedurende deze periode naar huis. Leila en ik blijven alleen achter... We moesten dus nog even afscheid nemen.
Marta wilde op donderdagavond graag naar het internationale studenten feest. Mij leek dat ook wel leuk, dus ben ik met haar meegeweest.
Er was echter nog niets te beleven in Asylum. Toen zijn we maar de pub op de campus gegaan. Daar is blijkbaar elke donderdag karaoke. Erg grappig om te zien en te horen. Volgens mij houden ze het liefst een wedstrijd wie het beste vals kan zingen.
Marta en ik hebben besloten dat we, voordat we naar huis gaan, ook nog een liedje ten gehore gaan brengen. We moeten ons daar wel nog geestelijk op voorbereiden (lees: moed in drinken :)).
Om 12 uur zijn we opnieuw richting feestje gegaan. Daar was het nu een gezellige boel.
Aangezien ik wat wijn achter de kiezen had (moet erbij zeggen dat het eerder slootwater was), heb ik me eens goed laten gaan. Een uur non-stop gedanst. Dat komt niet vaak voor. Ik heb wel erg genoten.
Zaterdagmiddag hebben Leila, Marta en ik koekjes gebakken. Dat heb ik in jaren niet meer gedaan. Natuurlijk hadden we weer niet alle ingredienten, maar we hebben toch wat in elkaar weten te flansen. Chocolate chip cookies, chocoladekoekjes en bananenkoekjes (dat laatste was een ingeving van mij!). Het was wel één grote kliederboel.
Het eindresultaat hebben we lekker verorberd bij de thee. Ze waren best goed gelukt. Dat vonden ook Leila's en mijn huisgenoten.
Vandaag ben ik wat gaan winkelen. Dat moet van tijd tot tijd ook gebeuren. Ik ben nu weer een broek en 2 bloesjes rijker.
Helaas deze keer geen prachtige foto's en verhalen over mooie steden. Dat komt de volgende keer weer. Een weekendje niets doen is ook wel eens lekker...
Tot volgende week
Dieke poen
Iche
Vorige week zondag, toen ik nog druk bezig was met het verhaal van vorig week, voelde ik me al niet zo lekker. Een beetje keelpijn, hoofdpijn,... . Iedereen heeft het wel eens gehad. Die nacht heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan.
Maandagochtend was het alleen nog maar erger geworden. Ik voelde me beroerd! Eigenlijk had ik gehoopt dat ik na zo'n gezellig weekendje met Rob weer genoeg energie zou hebben. Helaas was niets minder waar...
Ik ben dus maar lekker in mijn bedje blijven liggen. Met al die ziektekiemen in mij zou het bovendien niet verstandig zijn om bij patienten in de buurt te komen.
Het is wel vervelend als je helemaal in je uppie bent. Je wilt graag wat jus d'orange of een cracker (beschuit kennen ze hier niet), maar daar moet je toch zelf voor uit bed komen. Geen mama of Robbedoes die je verwent!
Dinsdagochtend ging het weer wat beter met me, dus ik besloot om toch maar naar het hospice te gaan. Daar had ik al snel spijt van. Na de lunch ben ik dan ook weer richting bed gegaan.
Woensdag kon ik weer gewoon deelnemen aan activiteiten zonder het benauwd te krijgen of continue te snotteren.
Gelukkig maar, want er moet nog veel gedaan worden.
Woensdagavond ben ik met de meiden wat gaan drinken in Planet Coffee. De meeste studenten hebben de komende 3 weken vakantie. Marta en Anne-Marie gaan gedurende deze periode naar huis. Leila en ik blijven alleen achter... We moesten dus nog even afscheid nemen.
Marta wilde op donderdagavond graag naar het internationale studenten feest. Mij leek dat ook wel leuk, dus ben ik met haar meegeweest.
Er was echter nog niets te beleven in Asylum. Toen zijn we maar de pub op de campus gegaan. Daar is blijkbaar elke donderdag karaoke. Erg grappig om te zien en te horen. Volgens mij houden ze het liefst een wedstrijd wie het beste vals kan zingen.
Marta en ik hebben besloten dat we, voordat we naar huis gaan, ook nog een liedje ten gehore gaan brengen. We moeten ons daar wel nog geestelijk op voorbereiden (lees: moed in drinken :)).
Om 12 uur zijn we opnieuw richting feestje gegaan. Daar was het nu een gezellige boel.
Aangezien ik wat wijn achter de kiezen had (moet erbij zeggen dat het eerder slootwater was), heb ik me eens goed laten gaan. Een uur non-stop gedanst. Dat komt niet vaak voor. Ik heb wel erg genoten.
Zaterdagmiddag hebben Leila, Marta en ik koekjes gebakken. Dat heb ik in jaren niet meer gedaan. Natuurlijk hadden we weer niet alle ingredienten, maar we hebben toch wat in elkaar weten te flansen. Chocolate chip cookies, chocoladekoekjes en bananenkoekjes (dat laatste was een ingeving van mij!). Het was wel één grote kliederboel.
Het eindresultaat hebben we lekker verorberd bij de thee. Ze waren best goed gelukt. Dat vonden ook Leila's en mijn huisgenoten.
Vandaag ben ik wat gaan winkelen. Dat moet van tijd tot tijd ook gebeuren. Ik ben nu weer een broek en 2 bloesjes rijker.
Helaas deze keer geen prachtige foto's en verhalen over mooie steden. Dat komt de volgende keer weer. Een weekendje niets doen is ook wel eens lekker...
Tot volgende week
Dieke poen
Iche
-
10 Maart 2008 - 07:42
Fleur En Mirrie:
Hey Nandapanda,
Wat vervelend dat je ziek was deze week. Gelukkig was je op tijd hersteld voor de party van donderdag ;).
Kom je snel voor ons koekjes bakken??? Het zag er namelijk erg jummie uit!
Wij hebben het deze week erg druk met interviewen. Maar het gaat de goede kant op, we zijn al bijna op de helft.
Groetjes,
Fleur en Mirrie
-
11 Maart 2008 - 20:47
Mama:
De volgende keer aals je ziek bent, hoop ik je weer te kunnen verzorgen.
Ik ben trots op je!
mama -
12 Maart 2008 - 14:42
Sylvia:
Dag Nanda,
Afgezien van het ziek zijn geef je mij wel het goede voorbeeld:
- zelf koekjes bakken
- nog eens goed op stap gaan
- lekker shoppen
- en een weekendje lekker uitrusten
Inspiratie voor allerlei dingen die ik alweer een tijdje niet meer heb gedaan... misschien iets voor de vrije Paasdagen.
Heb je binnenkort ook wat extra dagen vrij ivm Pasen, of moet je dan gewoon doorwerken?
Groetjes en veel plezier! -
17 Maart 2008 - 18:47
Marie-Jeanne:
Hallo meid,
Wat gaat de tijd toch hard. Alweer een poosje niks meer van ons laten horen.We hebben het ook zó druk gehad!
Oom Huub heeft het gelukkig leuk in zijn nieuwe baan.We hebben verleden week afscheid gevierd met z'n oude collega's. Dit was best gezellig. En hoe is het daar in Hull? Ben jij nu goed gewent? De Paasdagen zul jij waarschijnlijk niet zo leuk vinden daar in je eentje he Nanda of komt Rob dan weer gezellig naar je toe?
Nog even en dan begint het voorjaar alweer.
Hier in Scheulder gaat alles zo zijn gangetje. Niks bijzonders aan de hand. Alleen gaat oom Jef uit Gulpen hard achteruit. Hij heeft ook geen moed meer.
En Nanda hoe ver ben je al met je onderzoek? Schiet het al een beetje op?
Eléna is ook bezig met het schrijven van haar scriptie. Ze vindt het best moeilijk.
Nog even en dan heeft zij ook haar diploma op zak. Dan weer opnieuw aan een opleiding beginnen.We zullen wel zien hoever dat ze komt.Ik hoorde van tante Grada dat er zoveel jonge mensen bij jou in het Hospice zijn. Allemaal of tenminste een groot aantal tussen de 46 en 50 jaar oud?
Vreselijk hoor,zo jong nog. Gelukkig zijn wij in onze familie nog allemaal bij elkaar.Eigenlijk hebben we toch maar geluk hiermee. Nou meid oom Huub komt thuis van het wandelen met Rakkertje. Nu moet ik stoppen. Liefs en tot de volgende keer. Groetjes uit Scheulder van de familie Lemmen
-
17 Maart 2008 - 19:57
Noonk Lor:
Ben zondag in Eijsden geweest. Heb je beklag gehoord. Ik ben er dus weer. Ik lees dat je je goed amuseert. Goed zo. Je bent maar een keer jong. Maar ik dacht wel dat een meisje van jouw leeftijd en met jouw ervaring zo'n karaoke-avond zo vol kon zingen. Potverdrie heb ik me vergist.
We hebben gisteren met papa Ger en mam Marijke gekeuveld. Zoals vanouds over van alles en nog niets. Ondertussen kwam Fian aan de telefoon. Leuk van die nieuwe baan.
Wij, tante Grada en ik, gaan paasmaandag samen met je vader en moeder naar Hengelo om de boel te witten. Het zal een gezellige boel worden. We rijden met een auto. De dag daarna hebben we op school toetsweek. Dan moet ik surveilleren. Dat zal wat worden met een kop vol slaap.
Vandaag weer wat meegemaakt. Een van de leerlingen had een kop van de sprinkler-installatie kapot gegooid. Gewoon voor de fun. Alles stond blank. Meteen werd alles afgesloten en zaten wij, de afd. techniek, in de noordvleugel opgesloten en konden niet naar buiten.
Bak niet te veel koekjes meer, want als je alles zelf moet opeten moet dadelijk de hele garderobe vernieuwd worden.
Ik zou zeggen tot de volgende keer.
Groetjes van tante Grada.
Hoi
Oom Lor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
