I felt the earth move… (deel 1)

Ook deze week heb ik weer vanalles te vertellen. Ik zal bij het begin beginnen!

Maandag had ik niet de beste dag. Toen ’s ochtends in het hospice kwam bleek iemand die al enkele weken hier verbleef overleden te zijn. Het was heel vlug en eigenlijk best onverwacht gebeurd. Eigenlijk zou hij vandaag naar huis toe gaan.
Daarna kregen we te horen dat een vrouw van 38 jaar met 2 jonge kinderen (3 en 7 jaar) op dinsdag zou worden opgenomen voor terminale zorg. Bah…
Voor de rest was het behoorlijk chaotisch, iets wat ik niet echt prettig vind.
Ook ’s avonds kon ik mijn draai niet vinden. Een boekje lezen, een filmpje kijken, weer even lezen,… Al met al een slecht begin van de week!

Het zonnetje scheen heerlijk dinsdagochtend. Na mijn fietstochtje kon ik met nieuwe energie aan het werk in het hospice. Daar ging het gelukkig weer een stuk beter. De patiënten stonden bijna in de rij om mee te kunnen doen aan mijn onderzoek.
Na de lunch ben ik met Ruth, één van de artsen, naar enkele colleges voor huisartsen in opleiding geweest. Zij moest daar onder andere spreken over bereavement (verlies). Het was erg interessant om te horen hoe hier in Engeland de palliatieve zorg in de huisartsenpraktijk wordt gedaan. Eigenlijk helemaal anders en volgens mij echt beter. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren.

Ongeveer een uurtje nadat ik dinsdagavond/nacht ben gaan slapen, werd ik gestoord in mijn slaap. Ik weet niet meer waar hij over ging, maar ik weet wel nog dat wat ik hoorde en voelde er niet bij paste. Ik hoorde het geluid van rammelende kopjes, meubels,… Daarnaast trilde ik bijna mijn bed uit. Heel raar!!
Het drong pas goed tot me door toen het om was en buiten iemand riep: “What was that?”
Ik was dus niet de enige die iets vreemds gevoeld had. Het moest dus wel een aardbeving geweest zijn. Iets anders kon ik me om 1 uur ’s nachts niet bedenken.
Even later hoorde ik mijn huisgenoot zeggen: “I’ve never felt een earthquake before!” Hij liep naar beneden. Ik bleef echter lekker in mijn bedje, want het spannende gedeelte was nu toch om.
Helaas kreeg ik van mijn blaas een seintje dat ik toch even langs het toilet moest. Ik na 10 minuten dus toch maar uit mijn lekker warme bedje gekropen. Op het moment dat ik de deur opendeed kwam Dane (buurman) en mijn chinese huisgenootje ook naar buiten. Zij was toch wel bang geweest en heeft even bevestiging nodig dat alles in orde is. Dane vindt het geweldig. Hij praat honderduit over wie allemaal op de straat stonden, wie van zijn vrienden het nog meer gevoeld hadden en wat er op het nieuws verteld wordt.
Ik vind het wel goed geweest en ga snel weer terug naar mijn bedje.

’s Ochtends heb ik natuurlijk wel direct even gegoogled. Het epicentrum ligt niet ver hier vandaan, dichtbij Grimsby. Het blijkt te gaan om aardbeving van 5.3 op de schaal van Richter. In het grootste gedeelte van Engeland was het voelbaar. Gelukkig zijn er geen ernstige ongelukken gebeurd, voornamelijk materiële schade.

In het hospice gaat alles gewoon door… Er wordt eigenlijk nauwelijks over gesproken die dag. De 38-jarige vrouw krijgt alle aandacht. Helaas te vergeefs…

Donderdag was ik vroeg klaar. Daar wilde ik gebruik van maken. Even naar het centrum om een kortingskaart voor de trein te halen. Helaas gaat dat plannetje niet door omdat ik mijn woonadres niet van buiten weet. Niet handig. Dan maar even winkelen. Het resultaat is een nieuwe zwarte tas en het plan om volgende week toch nog maar eens terug te komen voor wat truitjes.

De boterhammen ben ik na 5 weken wel even zat, dus in Tesco heb ik alle ingrediënten voor wraps gezocht. Jammie! (zie foto´s voor het resultaat’)

`s Avonds ben ik met de meiden iets gaan drinken in de Haworth pub die dichtbij de universiteit ligt. Dat was erg gezellig.

Vrijdagmiddag werd het opeens heel donker. Ik was om bang om nat te worden op de fiets, dus ik ben direct vertrokken. Bij het laatste kruispunt begon het te regenen. Gelukkig was ik thuis voordat het echt begon te gieten.
Rond een uur of half zes ben ik wat Celia gaan drinken in Planet Coffee. Een tent die gebaseerd is op Central Perk in de tv serie Friends. Lekkere banken en stoelen om in te relaxen. Bovendien heel veel verschillende soorten chocolademelk om uit te kiezen. Daar zal ik de komende weken nog wel eens vaker te vinden zijn.
Toen we naar huis gingen regende het nog steeds. Ik probeerde postief te blijven door te denken: Wat vandaag valt, kan morgen niet meer naar beneden komen. Dat mocht ook niet want ik had een heel leuk weekend voor de boeg met mijn menneke…